die hand op mijn benen
was het lang geleden
die bloemen in mijn haar
was het lang geleden
dat ik dacht
dat het niet was.
Was het lang geleden
dat ik riep in de nacht.
Ogen huilden als wolven,
plukten bloemen uit mijn haar.
Was het lang geleden
dat ik ermee samenviel
met haar die ik werd
of andersom.
Moet het ergens hebben liggen,
in mijn verwarde ogen.
Moet het ergens hebben liggen,
in mijn handen die genen
plukken van de overkant.
Mijn ogen vallen
op de bloemen
in je hand.
Hilde Droogné
 |
| Foto: Hilde Droogné |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten