Wie zou je zijn?

Wie zou je zijn,
als ik het niet was?
Wie zou je worden,
als ik languit stapte op je eigen schim?
Wie zou je zijn,
als ik in de bomen gleed,
voor je voeten uit vloog,
je deed struikelen in het gras?

Wie zou je zijn,
als ik mijn wijde mantel om je heen sloeg?
Mijn handen je aanraakten? Je voorhoofd zoenden?
Wie zou je zijn,
als ik languit stapte op je schim?
Wie zou je zijn,
als ik je meetrok, de bomen in?
Wie zou je zijn,
als mijn mantel je beschermde
tegen bommen en granaten?
Wie zou je zijn,
als ik je beroofde van je lot?
Wie?
En terug?

Hilde Droogné

Zelfportret Hilde Droogné

Kon je pijn geven

Kon je pijn geven
kon je pijn doorgeven
kon je pijn worden
liggend in bed

Kon je adem geven
Kon je adem doorgeven
Kon je adem worden
staand aan de slaapkamerdeur

Kon je kruipen met een been
hangend uit bed
naar me toe
Kon ik verschijnen
als een geest
voor je gesloten ogen

Opdat je op zou staan
en je glimlach geven
en je glimlach doorgeven
en je glimlach worden
tippelend
op de toppen van mijn tenen
Naar buiten

Hilde Droogné

Mijn moeder Jeannine Robberechts, 6 jaar in 1944, fotoarchief 'mijn familie'