Verplaats me

Verplaats me,
'aan de kant, aan de kant,
ben de liefste van het land',

zet me opzij,
'zij aan zij,
staan we allen in de rij',

Zet me achteraan,
Voor nu
ben ik reserve

zet me vooraan,

Voor straks
ben ik offer,

Zet me in het midden,
Voor samen
ben ik sociaal,

Zet me als tweede,
ben ik eeuwig
bijna even goed,

Zet me als laatste,
ben ik ondergedoken,

Zet me als voorlaatste,
ben ik dan toch nog niet zo'n ramp,

'Aan de kant, aan de kant'

Zet me schaak,
Zet me raak,
Vergooi me,

Ik val,
ben geweest, een schaker,
schaakmat,
'en één, twee, drie, vier, wie niet weg is, is gezien'

Hilde Droogné



Foto: Aimé Claus, 'Something,somewhere happened in Ghent'

Het is niet dat ik het niet weet

Het is niet dat ik het niet weet,
Het is niet dat ik het niet kan,
Het is niet dat ik het niet wil,

en toch weet ik het liever niet, dat ik het kan, dat ik het wil,
en toch kan ik het liever niet, dat ik het weet, dat ik het wil,
en toch wil ik het liever niet, dat ik het kan, dat ik het weet,

Want het is lastig,
want het scheurt me los,
waar ik vandaan kom,
want het scheurt me los,
en brengt me elders,
terug naar af, of veel te ver,
dus blijf ik koppig staan,
en kijk naar al dat kunnen, en weten, en willen,
en denk,
het hoeft niet, voor mij,
Al kan ik het, en wil ik het,
en weet ik het,
dat het wel hoeft,
En schep ik op,
wat ik laat glijden als zand
tussen mijn vingers.

Hilde Droogné

Foto: Bart De Wildeman

Dit ben ik, niet, dit ben ik, toen

Hilde Droogné, uit fotoarchief 'mijn familie'

Dit ben ik, niet

Dit ben ik, toen,

Dit ben ik, nooit,

Dit ben ik, wel,

Dit ben ik, altijd,

Dit ben ik, ooit,

Dit ben ik, later,

Dit ben ik, ik,

Dit ben ik, zij,

Dit ben ik, verdwenen,

Dit ben ik, verschenen,

Dit ben ik, beeld,

Dit ben ik, foto,

Dit ben ik, digitale pagina,

Dit ben ik, allemaal,

lekker niet.

Hilde Droogné

Ik wacht

Ik wacht,
het wachten moe,
en pluk,
het rapen moe,
en raap,
het plukken moe,
en moe,
leg ik me neer,
en wacht, en wacht,
tot het appels regent,
en maneschijn,
zodat ik kan dansen,
en minnen,
en rapen,
en verliezen
wat ik wou,
zodat ik kan opstaan,
en vrij de berg tegemoet kan,
zonder vallen,
zonder moeheid,
maar met volle handen,
in de maneschijn.

Hilde Droogné

Mijn vader

Mijn vader Pierre Droogné, uit fotoarchief 'mijn familie'

Zal het zijn, dat het avond wordt, en nacht

Zal het zijn, dat het avond wordt, en nacht,
dat de sterren doven,
en de maan onder gaat,
dat de aarde slikt,
en de mensen één na één verdwijnen,
en de aarde nog meer slikt,
dat de rook uit de schoorsteen zich een gat in de lucht brandt;
en het bord eten en het glas water breken,
dat de hond crepeert,
en de koeien oorverdovend loeien,
zal het zijn dat de lessenaars kraken,
en het droge zand schuurt in alle uithoeken,
en de daken weg vliegen,

zal het zijn, dat ik het ben,
die slikt en brandt,
die oorverdovend loeit, en kraakt,
die schuurt in alle uithoeken,
die breekt en crepeert,
die dooft en ondergaat,
en wegvliegt, vergaat?

Hilde Droogné

Het zal er zijn

Het zal er zijn,
Het zal er zijn, en verloren lopen,
Het zal er zijn, en verloren lopen in het moment,
Het zal er zijn, en verloren lopen, zoals ooit
Het zal er zijn, zoals nooit ooit,
het zal er zijn, en gevonden worden,
Het zal er zijn, en gevonden worden in het moment,
Het zal er zijn,
en jouw sporen rapen,
en de mijne wissen,
en mijn sporen rapen,
en de jouwe wissen,
Zodat we springen, de lucht in,
voor niets nog zal zijn.

Hilde Droogné