Gesloten met de mond vol

Gesloten
met de mond vol
strooien we elkaars leegte rond
Gesloten
met de ogen dicht
lezen we elkaars lippen
Gesloten
met de handen onder tafel
geven we elkaars geschenken door
Gesloten
met de oortjes in
luisteren we elkaars zoeken

Open

Elkaar
Elkaar
Elkaar!

Nog nooit zo elkaar geweest.

Hilde Droogné

Foto: Hilde Droogné

Scheur me los van papier

Scheur me los

van papier

uit mijn mond

scheur me een hand vol

die ik was

Pluk me los 

van de grond

uit mijn mond

pluk me een hand vol

die ik was

Hilde Droogné, uit fotoarchief 'mijn familie'

draag me
voor op papier
voor uit mijn mond
draag me handen vol
die ik ben

Pluk me los
uit de lucht
uit mijn mond
pluk me handen vol
die ik ben

plant me los
van papier
uit mijn mond
plant me handen vol 
woorden
in je mond
die ik worden zal

groei me los
van papier
uit mijn mond
woorden
groeien in jouw mond
handen vol

Hilde Droogné

Wou dat ik het was

Wou dat ik het was
die blind mijn zwarte veren uitsloeg
wou dat ik het was
die smakte tegen de muur
wou dat ik het was
die viel
loodrecht naar beneden
wou dat ik was
die brak
van ruggegraat tot ogen
wou dat ik het was
die mijn snavel sloot
wou dat ik het was
nog vóór mijn vleugels dichtklapten
stil mijn borst beschermden
wou dat ik het was
die mezelf optilde
wegdroeg op mijn buik.

Geen wonden aan mijn lijf
geen tranen op zijn lijf
want ik was het.
Die opsteeg,
En blauwe ogen gooide.

Hilde Droogné

Wacht mijn veren uitgestrekt

Wacht mijn veren uitgestrekt
op de wind
die guur
mij naakt

worden weten
van de veren
die mij naderen
alsmaar naderen
tot mijn mond hapt

Wacht mijn veren uitgestrekt
op de wolken
Ze wuiven
worden wit
worden zwart
worden wijd
en weerloos
wiegen hoog
tot mijn mond
voldaan sluit
alleen nog maar zweeft
tussen de veren
die mij naderen,
alsmaar naderen.

Hilde Droogné

Foto: Bart De Wildeman