Mijn vader

Mijn vader Pierre Droogné, uit fotoarchief 'mijn familie'

Zal het zijn, dat het avond wordt, en nacht

Zal het zijn, dat het avond wordt, en nacht,
dat de sterren doven,
en de maan onder gaat,
dat de aarde slikt,
en de mensen één na één verdwijnen,
en de aarde nog meer slikt,
dat de rook uit de schoorsteen zich een gat in de lucht brandt;
en het bord eten en het glas water breken,
dat de hond crepeert,
en de koeien oorverdovend loeien,
zal het zijn dat de lessenaars kraken,
en het droge zand schuurt in alle uithoeken,
en de daken weg vliegen,

zal het zijn, dat ik het ben,
die slikt en brandt,
die oorverdovend loeit, en kraakt,
die schuurt in alle uithoeken,
die breekt en crepeert,
die dooft en ondergaat,
en wegvliegt, vergaat?

Hilde Droogné

Het zal er zijn

Het zal er zijn,
Het zal er zijn, en verloren lopen,
Het zal er zijn, en verloren lopen in het moment,
Het zal er zijn, en verloren lopen, zoals ooit
Het zal er zijn, zoals nooit ooit,
het zal er zijn, en gevonden worden,
Het zal er zijn, en gevonden worden in het moment,
Het zal er zijn,
en jouw sporen rapen,
en de mijne wissen,
en mijn sporen rapen,
en de jouwe wissen,
Zodat we springen, de lucht in,
voor niets nog zal zijn.

Hilde Droogné