Voor wie meer wil,
Ik maakte een nieuwe blog:

http://wolvendragenbloemeninhunvacht.blogspot.be/ 

Hilde Droogné

Ik sta hier bij de bomen die vallen (uitgeschreven tekst bij filmopname 'Ik sta hier bij de bomen die vallen.)

Ik sta hier bij de bomen die vallen
ik sta hier en kijk
ik sta hier bij de bomen die vallen
bij de bomen die mooi en sterk waren,
en die vallen

ik sta hier bij de bomen
om de bomen te steunen

ik sta hier om hen te steunen in het vallen,
in het moeten vallen,
omdat de wereld er zo heeft over beslist

ik sta hier om hen te steunen
in het loslaten van deze grond
in het loslaten van deze grond
die voor hen goed is

ik sta hier om de bomen te steunen
ik sta hier om de bomen te steunen
en de steun van de bomen te vragen die vallen

ik sta hier om de steun van de bomen te vragen die vallen,
want ook ik val,
ook ik val,
ook ik val
zoals de bomen
omdat de wereld er zo heeft over beslist

ik sta hier om de bomen te steunen
Ik sta hier om de steun van de bomen te krijgen die vallen
die vallen om een ander leven tegemoet te vallen
die vallen om een ander leven tegemoet te vallen,
zodat ik mijn eigen leven tegemoet val

ik sta hier om de bomen in mijzelf te steunen
om te leren van het vallen
en te leren van het veranderen

ik sta hier om te leren dat niets verdwijnt
niets, niets verdwijnt
dat alles is zoals het moet zijn
en dat het niet verdwijnt
dat het gewoon anders wordt

ik sta hier
ik sta hier bij de bomen
ik sta hier bij de bomen in de regen die valt
in de regen die valt zoals de bomen vallen
zoals de boomstammen vallen op de aarde

ik sta hier
ik sta hier bij het tractorgeweld
ik sta hier bij het razen van de motor

ik sta hier, en kijk, en zie, en observeer,
en luister, en voel
en niets, niets verdwijnt van dat alles

ik sta hier, na mijn ontslag
en kijk, blijf kijken,
en neem het aan,
het vallen
ik neem het aan,
het loslaten,
ik neem het aan om anders te worden

en ik zal anders worden
met de steun van de gevallen bomen
ik zal anders worden
met de steun van de gevallen bomen
dat het niet voor niets is geweest
dat vallen
dat vallen van mijzelf en van de bomen

het is niet voor niets geweest
ik verdwijn niet, de bomen verdwijnen niet
ik neem ze mee,
ik neem het allemaal mee,
en geeft het een plek
geef het een plek in mijn leven
geef het een plek zodat het niet verdwijnt
maar zin heeft
zin heeft om te veranderen
zin heeft om te vallen
zin heeft om te vallen

iets, niets valt zomaar
niets valt zomaar.

Hilde Droogné

Ik sta hier bij de bomen die vallen.

Ik maakte het volgende filmpje: 'Ik sta hier bij de bomen die vallen.'

Meer info over 'Ik sta hier bij de bomen die vallen.' 

Poëzie, en performance: Hilde Droogné
Opname gemaakt bij het omzagen van bomen, omwille van de renovatieplannen van het KMMA 

(Koninklijk Museum voor Midden-Afrika), 

Tervuren, België, oktober 2013 (waarbij ook mensen ontslagen werden).

Kan het niet geloven

Kan het niet geloven dat
de vogels uit mijn handen vliegen
dat ze verder vliegen
met het zaad uit mijn handen

Dat ze het verspreiden onder hun vleugels
waar ze maretakken

laten groeien,
en grote bomen
die wind vangen,
en riet dat plooit.

Kan het niet geloven
dat dit me allemaal zal koesteren
terwijl ik eieren broed
in een nest
van hun takken,
verscholen
voor de koekoek
tot ze zullen uitvliegen
en zaad verspreiden
van de bomen die me
koesteren.

Kan het niet geloven
dat ik dat mag doen
zaad verspreiden van het groeien.

Mijn takken blozen
Ik sla mijn vleugels uit
vanop mijn handen
die ze uitwuiven.

Hilde Droogné

Vermoeden dat het ergens ligt te wachten

Vermoeden
dat het ergens ligt,
ergens ligt
te wachten op
het ondergaan
van de zon,
en de nacht die komt.

vermoeden
dat het gaat dansen,
dansen op mijn stem
die zich laat horen
in de nacht
terwijl de maan
opstaat.

Vermoeden
dat het moet waken
opdat er voldoende sterren
zouden vallen,
doden waken
opdat er voldoende stemmen
zouden opstaan.

Vermoeden
dat ik daar ergens bij lig
te wachten
op het ondergaan
van de zon
en de nacht die komt.

Vermoeden
dat ik ga dansen op mijn stem
die zich eindelijk laat horen
in de nacht
terwijl de maan
opstaat.

Vermoeden
dat ik mee waak
opdat er voldoende sterren
in mijn ogen zouden vallen,
dat ik mee doden waak,
opdat er voldoende stemmen
uit mijn borstkas
zouden opstaan.

Vermoeden
de zon, en sterren, en maan
die dwarrelen uit mijn stem,
dag en nacht.

Hilde Droogné

Foto: Hilde Droogné

Heb gekeken naar de wolken

Heb gekeken naar de wolken
en hun onweer gehoord
heb gekeken naar de onweerswolken
en hun grilligheid gesmaakt
heb gekeken naar de grillige wolken
en hun beweeglijkheid betast
heb gekeken naar de bewegelijke wolken
en hun vrijheid verlangt
heb gekeken naar de vrije wolken
en hun zeggen verkend
heb geluisterd
hoe ze werelden bewerken:
oude verdampen
nieuwe tevoorschijn regenen.

Heb gekeken naar de wolken
heb met ze meegeblazen:
bolle wangen zacht en hard,
opdat het oude
verdampt tot nieuwe
schapenwolken
waar blauw
tussendoor
piept.

Hilde Droogné

Foto: Hilde Droogné

Heb gewacht op het stromen van de woorden

Heb gewacht op het stromen
van de woorden uit mijn ziel.
Heb gewacht op het stromen
van de woorden uit mijn laden.
Heb gewacht op de woorden
die stromen uit mijn bloed.
Heb gewacht op de woorden
die stromen uit talloze draadloze netwerken.

Ze liepen langzaam over de rand,
alsof ze eindeloos  over
me heen stroomden,
en ik erin baadde.

Heb gewacht op het wegebben
van de woorden uit mijn ziel.
Heb gewacht op het wegebben
van de woorden uit mijn laden.
Heb gewacht op de woorden
die wegebben uit mijn bloed.
Heb gewacht op de woorden
die wegebben uit talloze draadloze netwerken.

Ze blijven wegebben
in de emmer van mijn hoofd die ze opvangt.
ze blijven er mijn hoofd overstromen
zetten er alles onder water
en fluisteren onzegbare dingen
die ik koester.

Ze komen en gaan,
en ik baad en wacht,
tot de volgende zondvloed
die mij onder water zet.

Hilde Droogné

Foto: Hilde Droogné